Poeti Del Parco

Poesia dalle Periferie del Mondo

L’artòuran

U m’ven da piénz s’a pens ch’l’è i utum dè tla mi chèsa si clómb, la bèla strèda. Carghèm int una machina, Lunzèin, una matòina prèst u s’dvénta pòrbia. Marì la sta poch ben e la n’pò vnéi, a m’ sò zughé la véita int al paróli.   (da E’ nòud me fazulètt)   IL […]

Leggi di più… from L’artòuran

Cuntantezza

La tòrra de Castèl la lòzza venezièna, e st’aria che la frézz da tott i cantoun. Incù da quasò, a bótt un òc a e’ mòunt a bótt un òc a e’ mèr, pu a stréll cmè i rundóun.   (da E’ nòud me fazulètt)   CONTENTEZZA – La torre del Castello la loggia veneziana, […]

Leggi di più… from Cuntantezza

La surpròisa

La matòina a stagh sò e a tróv e’ mònd in pì, e’ mònd che pò s-ciupè cmè una bòlla ad savòun.   (da E’ nòud me fazulètt)   LA SORPRESA – La mattina mi alzo e trovo il mondo in piedi, il mondo che può scoppiare come una bolla di sapone. […]

Leggi di più… from La surpròisa

La guèra

La sdaza sò me ciód la iè sparóida, tla matra la faróina l’è finóida. La guèra no, la guèra la i iè ancàura.   (da La vóita d’una dòna)   LA GUERRA– Il setaccio su al chiodo è sparito, nella madia la farina è finita. La guerra no, la guerra ancora c’è. […]

Leggi di più… from La guèra

Admoèn Chìlt

a Nino Pedretti   Ta m’é duvù ciamoè a ne savéva t’stevi moèl; quant a so vnéu ta m’é brazoè fórt tan l’évi fat mài; e quant ta m’é mustroè la tu feróida ò strèt i dìnt a i n’éva vést un’oènta; pu èm ragiunoè e próima c’a’ndéss véa ta m’é ciapoè al moèni e […]

Leggi di più… from Admoèn Chìlt

U m’armànza ad te

U m’armânza ad te di rez trapesa dal rôs, un fil d’vósa alzira coma ’na pioma ad piopa, la camisa strufignêda. Un udór sambêdgh da la marena int la séra, ch’la n’è piò la nöstra.   (da Al voi)   MI RIMANE DI TE – Mi rimangono di te riccioli nascosti tra le rose, un […]

Leggi di più… from U m’armànza ad te

Libartè

U m’piés cun la févra a cavalon la séra ciamê tra di spen e dal foi d’urtiga agli érbidi mi fos a là vilon e pisê longh, longh a la séva.   (da Al voi)   LIBERTÀ – Mi piace con la febbre alta la sera chiamare tra spini e foglie di ortica le erbe […]

Leggi di più… from Libartè

I zchéurs dla zènta

Dal vólti a m mètt ma la finèstra e a stagh da sintói i zchéurs dla zènta: da spèss i è acsè strach che la s putrébb sparagnè la fadóiga d’arvói la bòcca. Mo se la zcòrr in dialètt alòura i zchéurs i arciàpa vigòur, énca al patachèdi, e u m vén vòia d’andè ad […]

Leggi di più… from I zchéurs dla zènta

L’udòur de sàbdi

A n l’arcórd l’udòur de sàbdi scapènd da scóla arcórd snò ch’a séra lizìra e l’aria datòunda l’éra tótta da bòi.   (da La chèrta da zugh)   L’ODORE DEL SABATO – Non ricordo l’odore del sabato uscendo da scuola ricordo soltanto che ero leggera e l’aria intorno era tutta da bere. […]

Leggi di più… from L’udòur de sàbdi

E’ malàn dla nòta

E’ malàn dla nòta e’sta te fònd d’una cunchéa svóita là do ch’u s racói e’ mèr che ta ne vòid mo ta l sé ch’u i è e ta l sint quant e’ cambia e’ vént.   (da La chèrta da zugh)   IL RUMORE DELLA NOTTE – Il rumore della notte sta nel […]

Leggi di più… from E’ malàn dla nòta

Lèngua

Cun al raîši e tòtt   da la mèint a t’hò strapiantèe,   e cun al stàsi raîši   in dla lòma dal savér   a’t turnarò a piantêr   fiór ed paróla,   chersùda dèinter a la cûna dl’âlma.   Lè mè a’t farò gnîr sò…   fîn a fêret fiurîr,   fîn a […]

Leggi di più… from Lèngua

In dl’ora buinta

In dl’óra buînta al sé scunsùma al fièe di vêc… šgumbèi ed parôli dólsi, scudrègni, che i rùmen in dû al tèimp al s’è fermèe. In dl’óra buînta al sé scunsùma l’udór dal bašalìcch e i vân deschêlsa el ciâcri dla basóra, i vân a drée a n’ôra ch’l’arsôra… e in s’nadân brîša i vêc […]

Leggi di più… from In dl’ora buinta

La dota

I noster vêc… la sò vèta i l’han pasêda a raspêr in mêš a dî sâs, per rubêr apêina ûn pùgn ed têra, da destènder come ûn linsól insèma a la schîna dal mònd… e psér dîr: – L’è per quèi ch’à gnirà!       LA DOTE – I nostri vecchi… la loro vita […]

Leggi di più… from La dota

Al testimoni

U’éter a’n n’ìi mai cgnusùu al savór dal pân, a’n n’ìi mai sintùu la s-ciùma dal lambròsch šmaniêr, respirêr, dèinter al bicér… mèinter la mnêstra vèdva l’alvêva al bùj d’sóvra al fughlêr. Mè a gh’éra ad ascultêr, cal ciâcri spartîdi cume ciôpa ed pân girêr d’ìn bòca ìn bòca, fîn a šmursêr la fâm… la […]

Leggi di più… from Al testimoni