Inamurères apèina

L’è a basta salutéres, l’è a basta

andèr fòra ed tèsta na sìra par

sintìres cuntèint. Na not a

zighèr la pól dèr serenité.

Inamurères apèina, còun l’ómil

e cunténev cant d’na zigàla

l’è bèli avèr un bròch par

un nid.

Quand na séva la s’móv al vèint

quand la luna la léva al pan

basta a l’urècia par crèder

d’èser a cà.

Al vècc an s’ léva da tèvla che

dap avèr surcé da piatt e méss

in man la brìsla

arcòrd par dmàn.

 

INNAMORARSI APPENA – È sufficiente salutarsi, è sufficiente / uscire di senno una sera per / sentirsi contenti. Una notte in / lacrime può dare anni di serenità. / Innamorarsi appena, con l’umile / e trito ritornello di una cicala / e già avere un ramo a disposizione per / un nido. / Quando una siepe stormisce / quando una luna leva il pane / basta un orecchio per credere / d’esser vicino a casa. / Il vecchio non si alza da tavola che / dopo aver succhiato dal piatto e messo / in mano la briciola / ricordo per domani.