L’è a basta salutéres, l’è a basta
andèr fòra ed tèsta na sìra par
sintìres cuntèint. Na not a
zighèr la pól dèr serenité.
Inamurères apèina, còun l’ómil
e cunténev cant d’na zigàla
l’è bèli avèr un bròch par
un nid.
Quand na séva la s’móv al vèint
quand la luna la léva al pan
basta a l’urècia par crèder
d’èser a cà.
Al vècc an s’ léva da tèvla che
dap avèr surcé da piatt e méss
in man la brìsla
arcòrd par dmàn.
INNAMORARSI APPENA – È sufficiente salutarsi, è sufficiente / uscire di senno una sera per / sentirsi contenti. Una notte in / lacrime può dare anni di serenità. / Innamorarsi appena, con l’umile / e trito ritornello di una cicala / e già avere un ramo a disposizione per / un nido. / Quando una siepe stormisce / quando una luna leva il pane / basta un orecchio per credere / d’esser vicino a casa. / Il vecchio non si alza da tavola che / dopo aver succhiato dal piatto e messo / in mano la briciola / ricordo per domani.